ဘုန္းႀကီး တသက္ နဲ႔ တကိုယ္ မေတြ႕ဖူးတဲ့ ေသရင္ေတာင္ ဆြမ္းသြပ္ စရာမလိုတဲ့ အလႉရွင္ ဒကာႀကီး

ဘုန္းႀကီး တသက္ နဲ႔ တကိုယ္ မေတြ႕ဖူးတဲ့ ေသရင္ေတာင္ ဆြမ္းသြပ္ စရာမလိုတဲ့ အလႉရွင္ ဒကာႀကီး

“” ဘုန္းဘုန္း…ေက်ာင္း…အေရွ႕ဘက္ ပိႏၷဲေတာ က ဒကာႀကီး ဦးေကာင္းက ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့..ဘုရား…””

“” ဘယ္ ဦးေကာင္း..””

“” တပည့္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းအေရွ႕က ပိ​ႏၷဲေတာကေလ…””

“”အဲ့ဒိပိႏၷဲေတာႀကီး က လူေမနဘူးဆို..””

“” ဟုတ္တယ္..သူတို႔က ႐ြာေတာင္အစပ္ က စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံထဲမွာ အဘိုးႀကီး အဘြားႀကီးေနၾကတာ…သားသမီးလဲမရွိဘူး…””

“” ငါ မသိပါဘူး..သူတို႔ကို…””

“” ဘယ္သိမွာတုံး…အဘိုးႀကီးေရာ အဘြားႀကီးေရာ ဒိဌိေတြေလ.. တသက္နဲ႔တကိုယ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဒီတခါလာဖူးေသးတာပဲ…””

“” ဟင္..ဟုတ္လား…”” ဆရာေတာ့္စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္း သြားပါတယ္… စိတ္လဲ စိတ္ဝင္စားသြားမိတယ္…

“” ဘုန္းဘုန္းက ဒီေဒသကို ေရာက္တာသိပ္မၾကာေသးလို႔ေလ.. ေဒသခံေတြ ကေတာ့ သူတို႔အေၾကာင္းအကုန္သိၾကတယ္.. ဗုဒၶဘာသာတာေျပာတာ..ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလဲ မလာဘူး.. အိမ္လဲ ဆြမ္းကပ္တို႔ ကထိန္သကၤန္းကပ္တို႔ တခုမွ မလုပ္ဖူးဘူး…႐ြာသူ႐ြာသားေတြနဲ႔လည္း သိပ္ေရာေရာေႏွာေႏွာေနတာမေတြ႕ရဘူး..သူတို႔လုပ္တဲ့ ၿခံနားနီးခ်င္းေတြေလာက္ပဲ အေပါင္းအသင္းရွိတာ…””

ဆရာေတာ္ဦးပႏၲိက သူက်ိန္းတဲ့ေက်ာင္းကေန ဧည့္ေတြ႕ေက်ာင္းေလးဆီကို စၾကၤ ံေလွ်ာက္ လာရင္း ကပၸိယေမာင္က်န္ေျပာသမွ် နားေထာင္လာမိတယ္… “” အိမ္ေတာ့ ဘုရားစင္ရွိလား…””

“” ဘုရားစင္ရွိလားေတာင္မသိဘူး…ေအာ္ ရွိတယ္..ရွိတယ္.. တေခါက္ဘုန္းဘုန္း ဒီေက်ာင္းေရာက္ခါစက ဝါတြင္းရိပ္သာဖြင့္ပြဲလုပ္ေတာ့ သူတို႔ၿခံထဲ ပန္းသြားဝယ္ရေသးတယ္..တဲေလးအေရွ႕ခန္းမယ္ ဘုရားစင္ေလးေတြ႕ခဲ့တယ္..တပည့္ေတာ္ေတာင္ ဘုရားစင္ေတာ့ ရွိသားဟလို႔ေတြး လိုက္မိေသးတယ္…””

“” ေအာ္…ဆြမ္းေတြဘာေတြ ေလာင္းလား…””

“” အဲ့လိုလဲ ေလာင္းပါတယ္..အဘိုးႀကီး ကိုယ္တိုင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး..အဘြားႀကီးပဲ သူတို႔နဲ႔ၿခံနားနီးခ်င္း ေဒၚဘုတ္အိမ္လာလာၿပီးေစာင့္ေလာင္းတာ ေတြ႕တယ္..””

“” အိမ္မွာ ဘုရားစင္ရွိတယ္..သံဃာေတြ လဲ ဆြမ္းေလာင္းတယ္ ဒိဌိမဟုတ္ပါဘူးကြ..မင္းကလဲ…””

“” ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ႐ြာနီးစပ္ခ်ဳပ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြက် အဝင္ အထြက္မရွိဘူးဘုရား..ဒါေၾကာင့္ တ႐ြာလုံးက သူတို႔ကို ဒိဌိေတြလို႔ ေျပာတာပဲဘုရား…””

“” ကဲကဲ ေတာ္ေတာ္ ေက်ာင္းေရာက္ခါနီးေနၿပီ..ဧည့္သည္ေတြ ၾကားသြား လို႔မေတာ္ဘူး…””

ေက်ာင္းေပၚတက္လိုက္ေတာ့ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ဆယ္နီးပါး က်က္သေရ႐ႊန္းတဲ့႐ုပ္ရည္႐ူပကာယနဲ႔ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ျဖဴျဖဴဖိုင့္ဖိုင့္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ေဘးမွာ လႉဖြယ္ပစၥည္းေလးေတြထဲ့ထားတဲ့ လင္ပန္းေလးခ်လို႔ ဆရာေတာ္အလာကို ေစာင့္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္…

ဆရာေတာ္ႂကြလာ တာျမင္ေတာ့ ဒကာႀကီးက လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ၿပဳံးေယာင္ျပဳတယ္… ဒကာမႀကီးကေတာ့ မြန္မြန္ရည္ရည္ႀကီးၿပဳံးလို႔… “” တပည့္ေတာ္တို႔ေရာက္လာတာနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းအိပ္ေရးပ်က္သြားၿပီထင္တယ္…””

“” မပ်က္ပါဘူး ဒကာႀကီး ေရေလးခ်ိဳး မလို႔လုပ္ေနတာပါ..””

“” ေအာ္ တင္ပါးဘုရား…””

တကာႀကီးဦးေကာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေနမ်က္ႏွာထားနဲ႔ စကားေျပာပုံ အမူအရာက အင္မတန္ၿငိမ္းေအးလွတယ္.. လူပုံပန္းသဏၭန္ အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့လဲ ေျပေျပျပစ္ျပစ္မ်က္ႏွာမွာ ႏွာတံေပၚေပၚ နား႐ြက္ဝိုင္းဝိုင္းနဲ႔ ပညာရွိဥပတိ႐ုပ္လကၡဏာမ်ိဳးေတြ႕ရတယ္…

“” တပည့္ေတာ္လာရင္းကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းမွာ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ တရားရိပ္သာႀကီးတခုဖြင့္မယ္လို႔ တီဗီမွာ ေၾကာ္ျငာတာေတြ႕လို႔ တပည့္ေတာ္တို႔လဲ အလႉေငြေလး ထည့္ခ်င္လို႔ပါဘုရား…””

“” ေအာ့္..ဟုတ္ကဲ့..ဒကာႀကီး ..ဒါဆို ခဏေနာ္ ေမာင္က်န္ေရ..အလႉေငြစရင္းကိုင္တဲ့ ဦးပႏၲိကို သြားေလွ်ာက္လိုက္.. တရားရိပ္သာအတြက္ အလႉရွင္လာတယ္လို႔
စရင္းသြင္းၿပီး အလႉေငြလက္ခံရေအာင္လာခဲ့ပါဦးတဲ့လို႔…””

အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အထင္ေသးတာမဟုတ္ေပမဲ့ ဒကာမႀကီးနဲ႔ဒကာမႀကီး ပုံပန္းသဏၭန္ၾကည့္ၿပီး အလႉေငြကို ႏွစ္သိန္းသုံးသိန္းေလာက္မွတ္တာေပါ့…

ဦးပႏၲိေရာက္လာၿပီး အလႉေငြလက္ခံေတာ့မွ ဒကာႀကီးက ဒကာႀကီးနဲ႔ ဒကာမႀကီးၾကားထဲ ညႇပ္ထိုင္ထားတဲ့ ဆာလာအိတ္အဝါေလးထဲကေန တစ္ေသာင္းတန္းအုပ္ႀကီးေတြကို တအုပ္ခ်င္းထုတ္ၿပီးစီေနတာ အၾကာႀကီးပဲ.. အဲ့ေတာ့မွ ဆရာေတာ္ေရာ ဦးပႏၲိေရာ ေမာင္က်န္ေရာ မ်က္လုံးေတြ ျပဴးကုန္တယ္…

“” ဒါ စုစုေပါင္း သိန္းတေထာင့္ငါးရာရွိပါတယ္ဘုရား.. ဦးဇင္း မ႐ိုမေသ စစ္လိုက္ပါဦးဘုရား..သိန္းတေထာင္က တရာရိပ္သာႀကီးေဆာက္တဲ့အထဲ လႉဒန္းပါတယ္ဘုရား… က်န္တဲ့သိန္းငါးရာကေတာ့ ဝါတြင္းတရာစခန္းဖြင့္တဲ့အခါ အလႉရွင္မရွိတဲ့ရက္တိုင္း တပည့္ေတာ္တို႔က ဆြမ္းကြမ္းေဆးနဲ႔ အာ႐ုံဆြမ္းေန႔ဆြမ္း ကုသိုလ္ယူတာပါဘုရား…””

ဆရာေတာ္လဲ အံ့ၾသ.. ဦးပႏၲိလဲ အံ့ၾသ..ေမာင္က်န္လဲ အံ့ၾသေပါ့ေလ.. ပိုၿပီးအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ဒီသိန္းေပါင္းတစ္ေထာင့္ငါးရာ လႉဒါန္းတဲ့အလႈကို ဘယ္ဧည့္ပရိတ္သက္တစ္ေယာက္မွ မဖိတ္ၾကားပဲ လႉဖြယ္လင္ပန္းေလးတစ္ခ်ပ္နဲ႔ တစ္ထိုင္ထဲ ယတိျပတ္လႉဒါန္းလိုကိတာကိုပါပဲ…

“” ဘယ္သူ႔မွလဲ ဖိတ္မေနေတာ့ပါဘူးဘုရား..ကိုယ္ကဖိတ္ေတာ့လဲ ဝတၱရားအရလာၿပီး မဆာပဲစား…လက္ေဆာင္ေတြယူလာရနဲ႔ ပင္ပန္းပါတယ္ဘုရား…တခါခ်က္ၾကဦးဟ ျပဳတ္ၾကဦးဟ ေကြၽးေမြးဧည့္ခံၾကဦးဟနဲ႔..ေဘးကလူေတြတာဝန္ပိုမွာလဲစိုးတယ္ဘုရား…””

“” ေကာင္းပါေလ့..ေကာင္းပါေလ့..ဒကာႀကီး..တိုတိုတုတ္တုတ္ေပါ့ဗ်ာ..”” ဒကာႀကီးၾကည့္ၿပီး ဆရာေတာ့္ရဲ႕ခမည္းေတာ္ႀကီးကို ႐ုပ္ခ်ည္းသတိရလိုက္မိတယ္…

ဆရာေတာ့္ရဲ႕ခမည္းေတာ္ႀကီးက ေယာင္ထုံးႀကီးနဲ႔ ေရွးေခတ္က ေတာသူေဌးႀကီးေပါ့.. ခမည္းေတာ္ႀကီးက အင္မတန္႐ိုးသားတယ္..င ါးပါးသီလကို ခါးဝတ္ပုဆိုးလို ၿမဲၿမံေအာင္အားထုတ္တယ္..အင္မတန္လဲ စရဏအားေကာင္းတယ္…တိုင္းရင္းေဆးလာမလား..နကၡက္ေဗဒင္လာမလား..အထက္လမ္းက်င့္စဥ္လာမလား..ေလ့လာလိုက္စားမႈ႕ကလဲ စူးရွတယ္…

ခမည္းေတာ္ႀကီးက ဒီျပင္႐ြာကပါ.. မယ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ ဆံထုံးေနာက္ေယာင္ပါၿပီး မယ္ေတာ္ႀကီး႐ြာလိုက္လာရွာတာ… ဆရာေတာ္ လူမမယ္အ႐ြယ္ေလးကတည္းက မယ္တ္ာႀကီးက ဆုံးသြားေတာ့ မုဆိုးဖိုဘဝနဲ႔ ဆရာေတာ့္ကို တစ္ေယာက္ထဲေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္..

ဆရာေတာ္တို႔သိတက္ကတည္းက ခမည္းေတာ္ႀကီးက ႐ြာထဲက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ကို တခါမွ မသြားဖူးဘူး… ဥပုဒ္ေန႔တိုင္း ဘုရာစင္အေရွ႕မွာ ကိုယ့္ဘာသာငါးပါသီလယူၿပီး ဥပုဒ္ေစာင့္တည္တယ္…

ဆရာေတာ္ နည္းနည္းအ႐ြယ္ေလးရလာေတာ့.. “” အေဖ ဘာလို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမသြားတာလဲ”” ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြား ဥပုဒ္ေစာင့္ၿပီး ငါးပါးသီလမလုံတဲ့သူေတြနဲ႔ အတူတူျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔တဲ့…

ဒီလိုနဲ႔ မိုးကုတ္မွာအိမ္ေထာင္က်တဲ့ ဆရာေတာ့္မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ညီမက အလႉလုပ္ေတာ့ ဆရာေတာ့္ကိုလဲ ေမာင္ရင္ေလာင္းထဲထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ ခမည္းေတာ္ႀကီးနဲ႔မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ခဲ့ရတယ္..

အလႉေရစက္ခ်တရားမွာ ဘုန္းႀကီးေဟာတဲ့တရားကို နာၿပီး ခမည္းေတာ္ႀကီးက အလြန္သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ကာ ဆရာ့ေတာ္ကိုလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးစားၾကည္ညိဳသြားတယ္.. အလႉၿပီးေတာ့ အိမ္တန္းမျပန္ေသးပဲထိုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဖြင့္တဲ့ ရိပ္သာမွာ တစ္လ တရားစခန္းဝင္တယ္…

အေအးႀကိဳက္တဲ့ကိုရင္ေလးကလဲ ကိုရင္ဘဝနဲ႔မိုးကုတ္ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ေနေတာ့ ခမည္းေတာ္ႀကီး ရိပ္သာကထြက္တဲ့အခါ ႐ြာျပန္ၿပီး လယ္ေတြ ေျမေတြ ႏြားေတြ နဲ႔အိမ္ပါမက်န္ အကုန္ေရာင္းခ်ကာ မိုးကုတ္ေက်ာင္းမွာ တခါတည္းဘုန္းႀကီး ဝတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္..

ကိုရင္ေလးျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ကလဲ သာသနာမွာေပ်ာ္ၿပီး ကိုရင္ေလးဘဝကစၿပီး စာဝါေတြလိုက္ခဲ့တယ္… ဆရာေတာ္ဓမၼစရိယာဘြဲ႕ရတဲ့ႏွစ္မွာ ခမည္းေတာ္ႀကီး နတ္႐ြာစံခဲ့ရွာတယ္…

“” တပည့္ေတာ္တို႔လဲ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းအေရွ႕က ပိန္နဲေတာႀကီးကို တဧက သိန္းႏွစ္ရာနဲ႔ ဆယ့္ငါးဧကရွိတာ အကုန္ေရာင္းပစ္လိုက္ၿပီဘုရာ…””

“” ေအာ္ ဟုတ္လား ဘယ္က ဝယ္လိုက္တာတုံးဒကာႀကီး…””

“” မန္းေလးက တ႐ုပ္ေက်ာက္သူေဌး တစ္ေယာက္ပဲဘုရား.. သူကလဲ ဗုဒၶဘာသာပဲ..ဘိုးဘြားရိပ္သာနဲ႔ စာသင္တိုက္အတြက္ဝယ္လႉတယ္ေျပာတာပဲဘုရား..””

“” ေအာ့္ ေကာင္းပါ့ဗ်ာ..ၾကားရတာ မဂၤလာရွိလိုက္တာ…””

ဆရာေတာ္နဲ႔ ဒကာႀကီးတို႔ စကားစမည္အနည္းငယ္ေျပာၿပီး ဆရာေတာ္ က အႏုေမာဒနာ တရားေပးကာ သိန္းတေထာင့္ငါးရာအလႉႀကီးကို ေရစက္ခ်ပါတယ္…

“” ကဲ ဒကာႀကီးနဲ႔ဒကာမႀကီးတို႔ အလႉႀကီးေပးၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ ဘာေတြမ်ားဆုေတာင္းၾကတုံးဗ်ာ…””

ေရစက္ခ်ၿပီး ဒကာႀကီးကို ဆရာေတာ္က ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အ႐ႊန္းေဖာက္ လိုက္ေတာ့ ဒကာႀကီးက တည္ၾကည္ေလးနက္ေသာ အမူအရာနဲ႔.. “” တပည့္ေတာ္ ဘာဆုမွ မေတာင္းပါဘူးဘုရား…””

ဒကာႀကီးစကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားက အံ့ၾသၿပီး ႏႈတ္ဆိတ္သြားေပမဲ့ စကားသြက္တဲ့ ကပၸိယႀကီး ေမာင္က်န္က… “” ဟုတ္ပါ့မလား ဘႀကီး လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ စၾကၤဝေတးမင္းစည္စိမ္းေတြ ဆုမေတာင္းလိုက္ဘူးလား…””

ေမာင္က်န္ အဖ်င္းအေနာက္ စကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးပႏၲိက.. “” ဒကာႀကီးက အဲ့ဒါေတြ လိုခ်င္ပုံမရပါဘူးေနာ္ ဆုေတာင္းခ်င္းဆုေတာင္း နိဗၺာန္ပဲ တိုက္႐ိုက္ဆုေတာင္းေတာ့မေပါ့..မဟုတ္ဘူးလားေနာ့ဒကာႀကီးတဲ့…

“” တပည့္ေတာ္ ခုလႉတဲ့အလႉက လူ႔စည္စိမ္ နတ္စည္ စိမ္ စၾကၤဝေတးမင္းစည္းစိမ္မွသည္ နိဗၺာန္ေရာက္ပါေစဆိုတဲ့ အျမင့္ဆုံးရည္႐ြယ္ခ်တ္အထိ ဘာရည္႐ြယ္ခ်တ္မွ မပါပါဘူးဘုရား.. အဲ့လိုကိုယ့္ျပန္ရမဲ့ အက်ိဳးေမွ်ာ္ကိုးၿပီး လႉတယ္ဆိုရင္ စီးပြားေရးလုပ္သလို အျမတ္လိုခ်င္လို႔ အရင္းအႏွီးခ်သလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ဘုရား…

တပည့္ေတာ္အလႉက ရွင္းတယ္ သန႔္တယ္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္ အလႉေငြထည့္လိုက္တဲ့ ရိပ္သာမွာ ဘုန္းႀကီးရဟန္း သီလရွင္ အမ်ိဳးသားေယာဂီ အမ်ိဳးသမီးေယာဂီ စတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ တရားဘာဝနာ အားထုတ္စီးျဖန္းတာျမင္ရင္ တပည့္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ဘုရား…

တပည့္ေတာ္လႉလိုက္တဲ့ ဝတၳဳေငြနဲ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားတို႔ ရိပ္သာဝင္တဲ့သူတို႔ ဆာေလာင္ေနတဲ့ဝမ္းကို ျဖည့္တင္းလိုက္ႏိုင္တယ္ဆို တပည့္ေတာ္ေက်နပ္ပါၿပီဘုရား..

တပည့္ေတာ္လႉတယ္ဆိုတာ တပါးသူေတြၿငိမ္းေအးေစခ်င္လို႔.. တပါးသူေတြ ဝမ္းဝေစခ်င္လို႔ သူတို႔အတြက္ တပည့္ေတာ္ကလႉတာပါပဲဘုရား.. တပည့္ေတာ္အတြက္ ဘာရပါေစ ညာရပါေစဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ တပည့္ေတာ္မထားဘူးဘုရား..

ဒါေပသိ ဘုရားတရားေတာ္နဲ႔အညီ အဂၤါသုံးတန္နဲ႔ျပည့္စုံတဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားလို အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ကို လႉဒါန္းလိုက္ရတဲ့အတြက္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ အတိုင္းမသိ ဝမ္းေျမာက္မိပါတယ္ဘုရား…”” တဲ့…

ဒကာႀကီးစကားၾကားလိုက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ၾကက္သီးေမႊညင္းေတြထၿပီး…

“” ေကာင္းပါေလ့..ေကာင္းပါေလ..ေကာင္းပါေလ့… ဘုန္းႀကီးတသက္နဲ႔တကိုယ္ ဒီလိုအလႉရွင္မ်ိဳး မေတြ႕ ခဲ့ဖူးပါဘူးဗ်ာ.. လႉတဲ့အလႉ တနည္းအားျဖင့္မိမိျပဳတဲ့ေကာင္းမႈကုသိုလ္အေပၚမွာေတာင္ အစြဲအလန္းမထားေတာ့တဲ့အတြက္ ဒကာႀကီး ေသရင္ ဆြမ္းသြပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး… သာဓု သာဓု သာဓု..”” လို႔ ႏႈတ္က ေလးေလးနက္နက္ ႐ြတ္ဆိုလိုက္ ပါေတာ့တယ္…။

(မိုးမခ)